Coraz częściej myślicie o wspólnej drodze w małżeństwie i rodzinie. Dziękujecie Bogu za czas na- rzeczeństwa, który utwierdził Was w przekona
niu, że Waszym powołaniem jest być poślubionym jedno dla drugiego, być wezwanym do budowania rodziny-Kościoła domowego.
Zapewne wiecie, że zdolność kochania i bycia kochanym jest wielkim darem Boga, Ojca wszystkich ludzi. Trzeba o ten dar prosić w modlitwie osobistej i wspólnej.
Pragnąć sakrament małżeństwa to pragnąć całym sercem, aby sam Pan jednoczył Was w intymnej wspólnocie życia i miłości.
Małżeństwo to pewien wybór, decyzja: oto chrześcijanie – mężczyzna i kobieta – którzy się kochają, poślubiają się w Panu. A więc, ta decyzja dojrzewa w wierze. Wybór Boga poprzez Wasz chrzest dokonał się dzięki wierze innych. Natomiast wybór poprzez małżeństwo jest decyzją wyłącznie Waszą, w szczerości wobec Boga i ludzi.
NARZECZEŃSTWO
Przez cały okres narzeczeństwa trzeba się modlić o dobre rozeznanie i przygotowanie do spełniania przyszłych zadań w małżeństwie i rodzinie.
Jest pewien ważny szczegół decydujący o powodzeniu życiowym dwojga. Otóż najcenniejszym prezentem weselnym jesteście dla siebie nawzajem Wy sami; w darze dochowanej czystości. Miłość małżeńska to dar z siebie wobec drugiej osoby. Dar ten kształtuje się w dojrzewaniu myśli i serca, ciała i ducha. Wyraźnym znakiem dojrzałości są zaręczyny, zawarte na kilka miesięcy przed ślubem.
Na trzy miesiące przed ślubem zgłoście się do kancelarii parafialnej na rozmowę z Waszym duszpasterzem. On zaprosi Was i skieruje do uczestnictwa w spotkaniach formacyjnych dla narzeczonych odbywających się w parafii lub w dekanacie.
ROZMOWY Z DUSZPASTERZEM
Duszpasterz przeprowadzi z Wami rozmowę z okazji wypełniania protokołu przedślubnego, omawiając problematykę prawną dotyczącą małżeństwa katolickiego. Poprosi też o wymagane prawem dokumenty oraz o wyrażenie zgody małżeńskiej.
Po sprawdzeniu zdolności i warunków koniecznych dla ważności zgody małżeńskiej duszpasterz ogłosi wspólnocie parafialnej zamiar zawarcia przez Was małżeństwa.
O ile duszpasterz stwierdzi, że ktoś z Was nie korzystał z lekcji religii w szkole ponadpodstawowej, to powinien zobowiązać tę osobę do uzupełnienia wiadomości religijnych poprzez katechezy uzupełniające. Ksiądz poprosi Was o niezbędne do ślubu dokumenty.
NIEZBĘDNE DOKUMENTY
Dla Kościoła:
- aktualne świadectwo chrztu (tzn. nie starsze niż 6 miesięcy), zawierające adnotacje o bierzmowaniu i o stanie wolnym kandydata do małżeństwa,
- świadectwo z udziału w lekcjach religii w szkole podstawowej i ponadpodstawowej,
- świadectwo z uczestnictwa w konferencjach dla narzeczonych w dekanacie.
Dla skutków cywilnych:
- zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcia małżeństwa,
- dowód osobisty.
KIEDY ZAWRZEĆ MAŁŻEŃSTWO?
Chrześcijanin żyje rytmem roku liturgicznego.
I tak, okres Adwentu i Wielkiego Postu mają charakter przygotowania i są dla chrześcijanina czasem nawrócenia i przemiany. Z tego względu należy wybrać inne okresy roku dla uroczystości weselnych.
Celebracja liturgii zaślubin jest najważniejszym momentem dnia weselnego. Winna być starannie Przygotowana i uzgodniona z duszpasterzem.
DZIEŃ ZAŚLUBIN
Sakrament małżeństwa winien być celebrowany w stanie łaski uświęcającej. Przystąpcie do ołtarza z czystym sercem, pojednani z Bogiem i bliźnimi, korzystając z sakramentu pokuty i pojednania. Obrzęd zawarcia małżeństwa jest ściśle określony, ale pozwala w pewnej mierze na Wasze w nim indywidualne zaangażowanie. Można więc uzgodnić z kapłanem celebrującym ślub:
- dobór przynajmniej jednego z dwóch czytań biblijnych, wybór formuły błogosławieństwa
i modlitwy,
- propozycje kilku intencji modlitwy powszechnej, zwłaszcza za swoich rodziców,
- możliwość złożenia daru ofiarnego na potrzeby duszpasterskie parafii.
Nowi Małżonkowie mogą przyjąć Komunię św. pod postaciami Chleba i Wina, wyrażając w ten sposób znak pełnego uczestnictwa w Eucharystii, która jest Ucztą Pana.
UROCZYSTOŚĆ WESELNA
Dzień zawarcia małżeństwa jest uważany przez wszystkich jako dzień świąteczny. Dlatego przemyślcie i solidnie przygotujcie ten dzień w najdrobniejszych szczegółach:
- uroczysty i świąteczny klimat dnia zaślubin zależy w dużej mierze od skupienia, wrażliwości i zaangażowania wszystkich krewnych, przyjaciół i innych weselnych gości.
- punktualność narzeczonej, narzeczonego, świadków i krewnych jest pierwszym warunkiem szacunku dla wszystkich oraz chroni przed nerwowością,
- strój weselny narzeczonych winien być zgodny z tradycją, winien być w harmonii
z celebracją, którą sprawuje się w obecności Pana,
- śpiew i muzyka w liturgii głoszą chwałę Pana; w ich wyborze winno się brać pod uwagę te wartości, które wyrażają wiarę oraz pomagają obecnym w pełni uczestniczyć we Mszy św. Wykluczone są więc śpiewy, melodie i soliści opowiadający o ludzkiej tylko miłości.
W Eucharystii świątecznej pierwszeństwo mają śpiewy wspólnotowe.
- fotografie, filmy, video „zapisują w kadrze” historię nowej rodziny w jej początku; nie mogą jednak przysłonić celebrowanego misterium. Powinna to robić jedynie jedna osoba upoważniona przez Księdza Proboszcza na podstawie specjalnych kwalifikacji. Fotografowie i kamerzyści są proszeni o dyskretne zachowanie się w kościele i o nie zajmowanie miejsca w prezbiterium.
W DOMOWYM KOŚCIELE
Warto pamiętać o tym, że łatwiej wcielać w życie idee domowego Kościoła w rodzinie, jeśli nowożeńcy od ślubu zaczną się modlić i pielęgnować zwyczaje chrześcijańskie, chociażby w czasie wielkich świąt roku kościelnego.
Ojciec Święty Jan Paweł II tak mówił w Łowiczu, 14.06.1999r: Drodzy Rodzice, dobrze wiecie, że nie jest łatwo w dzisiejszych czasach stworzyć chrześcijańskie warunki potrzebne do wychowania dzieci. Musicie czynić wszystko, aby Bóg był obecny i czczony w waszych rodzinach. Nie zapominajcie o Wspólnej codziennej modlitwie, zwłaszcza wieczornej; o świętowaniu niedzieli i uczestniczeniu we Mszy świętej niedzielnej.
Jesteście dla swoich dzieci pierwszymi nauczycielami modlitwy i cnót chrześcijańskich
i nikt was w tym nie może zastąpić. Zachowujcie religijne zwyczaje i pielęgnujcie tradycję chrześcijańską, uczcie wasze dzieci szacunku dla każdego człowieka. Niech waszym największym pragnieniem będzie wychowanie młodego pokolenia w łączności z Chrystusem i Kościołem. tylko w ten sposób dochowacie wierności waszemu powołaniu rodzicielskiemu i potrzebom duchowym waszych dzieci...”
Byłoby to wspaniale, gdyby Wasze dzieci przychodziły na świat w atmosferze modlitwy
i ducha chrześcijańskiego. To dzięki Waszemu autentycznemu świadectwu życia, będzie budzić się w nich chrześcijańska świadomość i wiara.
Wprowadzanie religijnych zwyczajów nie powinno nastręczać większych trudności, gdyż oparte są one na naszej kulturze tysiącletniej i tkwią głęboko w duszy polskiego narodu. Będzie to przeżywanie swoistej katechezy rodzinnej, zakorzenionej w Ewangelii. Trud, jaki włożycie w realizowanie idei domowego Kościoła, zaowocuje w swoim czasie, zintegruje rodzinę i nada jej chrześcijańskie oblicze.
Do takiego domu, który jawi się jako zaciszny port, zwłaszcza w dzisiejszym, burzliwym świecie, zawsze chętnie powracać będą Wasze dzieci.
Dążcie – Młodzi Przyjaciele – do takiego ideału, aby kiedyś wasza rodzina była małym sanktuarium, domowym Kościołem. Jaki będzie Kościół domowy, taki będzie parafialny, taki sam diecezjalny, a tym samym powszechny. (Bp. J.Wysocki).
Wyznajcie wobec świata, jak biblijny Jozue: Ja sam i mój dom służyć chcemy Panu. (Joz 24,15).